Žene bombaši samoubice – fenomen i u Evropi
Među osumnjičenima za napad u Parizu pojavljuje se i žena za koju se smatra da se raznijela eksplozivom tokom operacije sigurnosnih snaga u Parizu kako ne bi dospjela u ruke policije. Prema riječima autorice knjige Žene bombaši samoubice: žrtve ili ubice, njeno emocionalno stanje i indoktrinacija na kraju dovodi do toga da se radije odlučuje za smrt nego da bude uhapšena.
Žena koja se raznijela eksplozivom u srijedu tokom akcije sigurnosnih snaga provedenih u cilju hapšenja naoružanih lica sakrivenih u stanu u predgrađu Saint-Denisa sjeverno od Pariza, predstavlja presedan s obzirom da je ovo prvi put da se žena raznese eksplozivom tokom jedne oružane akcije u toj državi.
Sumnja se da su naoružana lica, uključujući i ovu ženu, za koju se smatra da je raznijela samu sebe kako ne bi dospjela u ruke elitne francuske policije, umiješani u teroristički napad koji se dogodio u Parizu.
Neobjašnjiva želja za smrću
Autorica knjige Žene bombaši samoubice: žrtve ili ubice? Fatima Lahnait kaže kako su emocionalno stanje i indoktrinacija ovu žene na kraju doveli do toga da radije prihvati smrt nego da bude uhapšena, vjerujući da na taj način i sama “sudjeluje u borbi, dok činjenica da je u pitanju žena ne igra nikakvu ulogu, unatoč tome da svojim činom ostavlja dvostruko veće posljedice na samu zajednicu”.
Iako se veliki broj žena tokom dvije protekle godine pridružio grupi Islamska država Irak i Levant i drugim organizacijama u Siriji i Iraku, veoma mali broj njih odlučuje se na samoubilačke bombaške napade.
Jedna od prvih žena koje su izvršile samoubilačku akciju je Libanka Sanaa Mehaidli (16 godina), koja je automobilom natovarenim eksplozivom napala na izraelski konvoj u Jezzinu, Liban, 1985. godine, prilikom čega je ubila dva vojnika. Zatim je tu i napad Belgijanke Muriel Degauque, koja se raznijela u novembru 2005. godine u Iraku, u napadu na američki vojni konvoj.
Ova istraživačica dodaje da je učešće žena u akcijama ove vrste uvijek izazivalo čuđenje i skretalo pažnju javnosti, zbog čega se pita: “Kako se može razumjeti želja za smrću koja se javlja kod ovih žena i njihovo nastojanje da poginu, ali i ubiju u isto vrijeme, unatoč činjenici da islam osuđuje samoubistvo?”
Lahnait kaže da se od 2006. godine 220 žena u Iraku, Pakistanu, Turskoj, Uzbekistanu, Čečeniji i Palestini odlučilo na izvršenje samoubilačkog bombaškog napada, što predstavlja 15 posto od ukupnog broja izvršitelja.
I djevojčice s eksplozivom
Prema riječima ove istražiteljice, Boko Haram spada u organizacije koje najviše koriste žene u svojim akcijama, “u kojima se na djevojčice i mlade žene pričvršćuje eksploziv, dok se detonator u većini slučajeva nalazi u rukama vođa grupe”, i oni su, zapravo, ti koji detoniraju eksploziv na tijelima ovih djevojka.
Sa svoje strane, istraživač na Institutu za razvojna istraživanja Marc-Antoine Perouse de Montclos kaže da su u Maiduguri, na sjeveru Nigerije, veliki broj akcija izvršile žene, i to u znak osvete zbog gubitka svojih muževa ili očeva u bitkama vođenim protiv nigerijske vojske.
Osveta zbog gubljenja bliskog člana porodice bio je glavni motiv i za čečenske žene, a među njima i “crne udovice”, koje su izvršile veći broj akcija.
Također su i druge organizacije, poput Tamilskih tigrova u Sri Lanki ili Radničke partije Kurdistana, pribjegavale korištenju žena za provođenje akcija protiv neprijatelja, što je predstavljalo model ženske emancipacije.
Izvor: Al Jazeera