Od porodice Assad do Netanyahua: Uništavanje arapskih gradova

Francuski list Le Monde navodi da Izrael nastavlja u Gazi, u neviđenim razmjerima, sistematsko uništavanje gradova koje se može uporediti s “nemilosrdnim terorizmom koji je 1982. godine izvršio sirijski diktator Hafez al-Assad u gradu Hami”.

Univerzitetski profesor Jean-Pierre Filho navodi u autorskom tekstu da je diktatura porodice Assad, za vrijeme vladavine oca Hafeza 1982, a potom pod vlašću njegovog sina Bashara od 2000, sirijsko stanovništvo tretirala kao okupatorska vojska spremna da počini najgore zločine u slučaju prijetnje po svoju vlast, podsjećajući na ono što se dogodilo u gradu Hami nakon što ga je zauzelo nekoliko stotina “islamskih pobunjenika”.

Elitne snage sirijskog režima tada su opkolile grad, naseljen sa oko 250.000 ljudi, i vratile ga pod svoju vlast u roku od tri sedmice, nakon što su bombardovanjem porušili čitave četvrti prije nego što su buldožerima uklonile ruševine, uništivši tako trećinu grada, dok se pouzdano ne zna koliki je broj žrtava.

Procjenjuje se da je u tom masakru bilo 10.000 do 25.000 mrtvih, uglavnom civila.

Od Hame do Gaze

U tom smislu, kako kaže Jean-Pierre Filho, slobodno se može povući paralela između terorizma koji je Assadov režim vršio protiv pobunjeničke Hame 1982. i terorizma koji vrši izraelska vojska u Gazi.

U oba slučaja radi se o obnavljanju oblika “odvraćanja” od islamističke prijetnje koju se smatra egzistencijalnom prijetnjom.

Bilo kako bilo, grad se sistematski uništava kao epicentar takve prijetnje, a civilno stanovništvo plaća visoku cijenu kroz ovaj “čin odmazde” koji liči na kolektivnu kaznu.

Međutim, razlike između dva masakra su jasne: ubistva u Hami nisu otkrivena javnosti dugo nakon napada koji je pokrenuo Assadov režim, gdje je svijet ostao uskraćen što se tiče snimaka koji potvrđuju razmjere zločina počinjenih u ovom gradu, dok o patnji stanovnika Gaze, iza zatvorenih vrata, već pet i po mjeseci, svjedoči ogroman broj autentičnih snimaka na društvenim mrežama.

S druge strane, Hafez al-Assad je sa svojim snagama slomio pobunjeni grad, vodeći računa da u tu operaciju ne umiješa svog lojalnog sovjetskog saveznika, dok se izraelski napad na Gazu nastavlja zahvaljujući kontinuiranoj američkoj vojnoj podršci. Sovjetski savez se nikada ne bi usudio da opiše svoju podršku Assadu kao “humanitarnu”, dok Washington “humanitarnu” pomoć morem i zrakom, glađu pogođenom Pojasu, pruža isključivo kako bi odriješio ruke izraelskoj vojsci da nastavi svoje kopnene operacije.

Mračna decenija

Strava kroz koju je prošla Hama rezultirala je onim što je i priželjkivao Hafez al-Assad, a to je trajni šok za sirijski narod, kako kaže pisac.

Kada su dijelovi gradova Homsa i Halepa pali u ruke pobunjenika nakon 2011. godine, a za vrijeme vladavine Bashara al-Assada, vojska nije uspjela slomiti otpor u Halepu, uprkos neselektivnom bombardovanju, čije su posljedice i dalje prisutne, sve do pojačanja ruskog ratnog zrakoplovstva koje je počelo djelovati po već porušenom gradu.

Uništenje više od polovine Gaze, baš kao što je i Halep razaran pred očima cijelog svijeta, ukazuje na sličnost u nastojanjima sirijskog diktatora i izraelskog okupatora da potčine stanovništvo, lišeno svih vrsta zaštita, najtežim vidovima okrutnosti.

Jean-Pierre Filho je istakao da se takvo sistematsko uništavanje civilizacijskih centara može počiniti samo u ime “rata protiv terorizma“, koji navodno opravdava sva kršenja prava, te je stoga Bashar al-Assad bio zadovoljan jer je imao priliku objaviti rat terorizmu u kojem je u potpunosti mogao poistovjetiti civilne i vojne ciljeve.

Što se tiče izraelskog premijera Benjamina Netanyahua, on već više od 40 godina ponavlja neophodnost “rata protiv terorizma”, koji je po definiciji beskompromisan, a ta retorika mu je omogućila i da sebi priskrbi podršku izvan kruga tradicionalnih saveznika i simpatizera.

Tako je pred očima cijelog svijeta više od polovine Gaze, najgušće naseljenog palestinskog grada i grada punog historije i sjećanja, uništeno, uz nevjerovatnu sličnost između sirijskog diktatora i izraelskog okupatora u nastojanjima da, koristeći najteže vrste okrutnosti, pokore stanovništvo, lišeno svih vrsta zaštite.