Nakon 7. oktobra beduinske zajednice pretvorene u zatvore

Stanovnici palestinske zajednice Khan al-Ahmar, koja se nalazi u pustinji istočno od Jerusalema na okupiranoj Zapadnoj obali, žive u stanju iščekivanja i straha od suočavanja s “novom Nakbom” nakon odluke Izraela da proširi kontrolu nad pustinjom istočno od Jerusalema.

Izraelsko ministarsko vijeće za politička i sigurnosna pitanja (Kabinet) je 28. juna odobrilo provođenje zakona protiv širenja gradnje u Judejskoj pustinji, a u kontekstu Jerusalemske pustinje koja se proteže od Hebrona na jugu do Mrtvog mora u središtu Zapadne obale.

Nakon toga, palestinski politički eksperti i analitičari upozorili su na posljedice odluka koje se odnose na ​​jačanje izraelskih naselja na Zapadnoj obali i legaliziranje tamošnjih naselja doseljenika, nazivajući to “novom Nakbom”.

Pokušaji iskorjenjivanja

Oko 200 Palestinaca – Jahalin Arapa živi u zajednici beduinskog Khan al-Ahmara u nastambama od lima i šatorima. Proteklih godina bili su podvrgnuti pokušajima raseljavanja i iseljavani su iz svojih domova u korist velikog projekta naselja, u Izraelu poznatog kao “E1”.

Zajednica je okružena izraelskim naseljima i nalazi se na teritoriji na koju je Tel Aviv bacio oko zbog implementacije projekta “E1”, koji uključuje uspostavljanje više od 3.500 jedinica naselja za povezivanje naselja “Ma'ale Adumim” s Jerusalemom, izolaciju grada od njegove okoline i presijecanje Zapadne obale na dva dijela.

Prije nekoliko godina Izraelski vrhovni sud dao je zeleno svjetlo za rušenje i evakuaciju zajednice Khan al-Ahmar u pripremi za implementaciju spomenutog projekta naselja, ali kontinuirani stavovi SAD-a, EU-a i UN-a već godinama odgađaju evakuaciju i protjerivanje ovih porodica.

Jerusalemska pustinja nalazi se u zoni C, u kojoj je Palestinska samouprava odgovorna za pružanje medicinskih i obrazovnih usluga Palestincima, dok Izrael kontrolira sigurnosne, administrativne i pravne aspekte života.

Sporazum iz Osla II iz 1995. klasificirao je Zapadnu obalu u tri područja: područje A, koje se nalazi pod punom palestinskom kontrolom, zatim područje B, koje je pod izraelskom sigurnosnom i palestinskom civilnom i administrativnom kontrolom te područje C koje je pod izraelskom civilnom, administrativnom i sigurnosnom kontrolom, a pokriva 61 posto površine Zapadne obale.

Nemogući uvjeti

Eid Khamis, predstavnik zajednice Khan al-Ahmar, kaže:

“Život je postao veoma težak jer nas izraelske vlasti i doseljenici kontinuirano uznemiravaju. Iako zemlje EU-a prate slučaj Khan al-Ahmara – kao jednog od najpoznatijih slučajeva pokušaja raseljavanja – stanovništvo danas živi u stanju permanentnog iščekivanja i straha.”

“Od izbijanja rata u oktobru prošle godine stvari su se dramatično pogoršale, a život stanovnika postao je poput zatvorskog. Otežano je kretanje zbog prisustva nomadskih jevrejskih naselja u blizini zajednice”, dodao je.

Stanovnici zajednice ovise o uzgoju stoke, ali doseljenici zatvaraju puteve i pašnjake pastirima, što im ograničava kretanje i život.

Khamis kaže da doseljenici “na zlonamjeran način prakticiraju politiku ograničavanja kako bi natjerali stanovnike da odu”, napominjući da se “život beduina odvija na pašnjacima, ali danas je taj život postao težak, jer je onemogućen pristup područjima na koja je nekada dolazila stoka”.

“Danas nam je dozvoljeno da se krećemo i napasamo stoku na veoma malom prostoru nedovoljnom da je prehranimo”, kaže Khamis.

Stanovnici zajednice Khan al-Ahmar, koja ima pogled na područje Mrtvog mora, posjeduju gotovo 3.500 grla ovaca, prema riječima predstavnika zajednice koji je objasnio da su doseljenici zaplijenili dio ovaca i da su kasnije pokušali uspostaviti kontrolu nad palestinskim nastambama zajednice u kojima žive. “Oni na sve načine nastoje stvoriti nemoguće uvjete”, kažu.

Nedostatak vode

Osim navedenog, stanovnici beduinske zajednice pate od nestašice vode – koja je spas za zajednice koje se bave stočarstvom – nakon uspostave kontrole okupacijskih vlasti nad njenim izvorima.

Prema Khamisovim riječima, izraelske vlasti su preuzele kontrolu nad izvorom vode koji su oni ranije u cijelosti koristili. Iskopale su ga i na njemu postavile pumpe pomoću kojih opskrbljuju jevrejska naselja vodom, dok beduinske zajednice i njihovu stoku sprečavaju da dođu do bilo kojeg izvora vode.

Istakao je da oni ovise o dostavi vode cisternama, zbog čega je voda skupa i u nedovoljnim količinama, ističući da je to “smišljena politika prisiljavanja stanovnika na raseljavanje”.

“Zajednica Khan al-Ahmar i slične zajednice u pustinji Jerusalema žive u zatvorima. Ima ih oko 3.000 u 26 različitih beduinskih zajednica na području istočnog Jerusalema i svima prijeti deložacija, rušenje i uklanjanje”, kaže Khamis.

Palestinski aktivista u borbi protiv naseljavanja Atallah al-Jahalin kaže da su životi beduinske populacije “u rukama demona” (metafora za opasnost).

“Izraelske snage mogu doći u bilo kojem trenutku i demontirati 26 beduinskih zajednica koje se nalaze u pustinji istočnog Jerusalema, uključujući i Khan al-Ahmar”, rekao je Al-Ahmar. “Ograničenja su udvostručena od 7. oktobra, a najnovija odluka je najopasnija. Živimo pod vlasti ekstremističke desničarske vlade koja ne mari za međunarodno pravo ili ljudska prava”.

“Stanovnici insistiraju na ostanku u svojim domovima. Drugog mjesta nemaju i odbijaju da proživljavaju novu katastrofu”, kaže Jahalin, uprkos tim strahovima. “Danas svijet ne vidi šta se dešava na Zapadnoj obali od rušenja objekata, ograničenja, hapšenja i ubijanja. Izrael prakticira ubilačku politiku bez ikakve odgovornosti”.

Šef Komiteta otpora zidu i naseljavanju iz PLO-a Moayed Shaban izjavio je da je Izrael pretvorio okupiranu Zapadnu obalu u “geto zbog naseljavanja i njegovog širenja”.

Objasnio je da Vijeće za naselja sada kontrolira “sve što se događa na Zapadnoj obali i u Jerusalemu”, upozoravajući na opasnost “izraelske kontrole nad Jerusalemskom pustinjom, koja čini tri posto Zapadne obale, sa površinom od 176 kvadratnih kilometara”.

Istakao je da su na “tom području stavljena izvan snage sva ovlaštenja Palestinske samouprave”.

Beduini iz Jerusalema

Jerusalemski beduini potječu iz oblasti Beersheba, gdje su živjeli prije rata 1948. u oblasti Tel Arad u pustinji Negev, u južnoj okupiranoj Palestini.

Kretali su se po regionu u potrazi za izvorima vode i pašnjacima za svoju stoku, a nakon izbijanja rata 1948. godine izraelske okupacijske snage su ih raselile s ciljem izgradnje izraelskog naselja “Arad” na prostoru Tel Arada.

Većina ih se sklonila u Jordan, a oni koji su ostali u Palestini raspoređeni su u nekoliko beduinskih zajednica na istočnim obroncima Jerusalema, Betlehema i Hebrona i imaju status raseljenih.

Izrael je 1967. godine zaplijenio stotine hiljada duluma (dulum je ekvivalentan 1.000 kvadratnih metara) zemlje koja je klasificirana kao pašnjaci, proglasio ih zatvorenim vojnim zonama i na njima izgradio izraelske kampove i naselja, kao što je naselje Ma'ale Adumim.

Nakon potpisivanja Drugog sporazuma iz Osla 1995. godine, Tel Aviv je iskoristio prisustvo beduina u oblastima klasifikovanim kao “C” u pomenutom sporazumu, a koje su pod kontrolom izraelske sigurnosti i administracije, koje su nasilno odvezli kamionima daleko od njihovih domova pod izgovorom da ova beduinska naselja predstavljaju sigurnosnu prijetnju za okolna naselja i prepreku za rast izraelskih gradova u istočnom dijelu Jerusalema.