Analiza stručnjaka o sudbini Evrope: Ako se ne objedini, EU će propasti

Svijet izgrađen poslije Drugog svjetskog rata se raspada, a okosnicu novog poretka će činiti interesi nuklearnih super-sila, među kojima nema Evrope, smatraju ugledni evropski politički analitičari, javlja Beta.

I, kako zaključuju, Evropska unija neće opstati ako se ne objedini bezbjednosno i budžetski, ali također i ako se ne proširi na nove članice.

Bivši šef nemačke diplomatije Joschka Fischer tako predočava da Evropa može kročiti u “strategijsku samostojnost”, što žele neki vodeći političari, ne samo ako stvori vlastitu odbranu, postane tehnološki nezavisna od SAD i Kine, već i stvori jezgro članica EU koje su za “evropsku odbranu” i proširenje, a time otkloni one koji se tome protive.

Donedavni šef diplomatije EU i bivši šef Evropskog parlamenta Josep Borrell misli također da Evropa mora stvori odbrambenu, budžetsku strukturu i “krenuti u federalnu uniju”.

Jer, inače, “neće opstati… svijetom danas vladaju populizam, protekcionizam, ratovi, a moramo biti svjesni toga da je svijet odbacio upliv i vezanost za Zapad “.

Evropljani su s velikom pažnjom primili na znanje da Amerika više ne želi da bude ne samo bezbjednosni zaštitnik, već ni ekonomski bliski partner Brisela.

Izgubljena inicijativa

To je posebno prepoznato u izjavi potpredsjednika SAD-a JD Vancea da “Evropa jeste naš saveznik, ali ne može biti vječiti vazal”.

Borrell ukazuje i na to da nezapadni svijet, “na nas Evropljane gleda kao na onakve kakvi smo: stanovništvo koje se smanjuje i stari, da smo izgubili inicijativu na tehnološkom polju, a svijetom preovladava tehnološko američko-kinesko nadmetanje, ruska invazija na Ukrajinu i razbijački činilac oličen u predsjedniku (SAD Donaldu) Trumpu”.

Uvjeren je da “Evropa s tim izazovima treba da se sučeli svjesna da je naš potencijal to što smo u svijetu najbolji spoj političke slobode, ekonomskog napretka i socijalne zbijenosti i sklada”.

Francuski dnevnik Monde istovremeno u opširnoj analizi “stanja svijeta i Evrope” zaključuje da su se “osamdeset godina poslije kraja Drugog svjetskog rata sučelile dvije Evrope, usred haosa kojim dominiraju drugi”.

Monde s gorčinom zaključuje da je obilježavanje 80. godišnjice pobjede u Drugom svjetskom ratu “imalo obilježje rekvijema za kraj međunarodnog poretka proisteklog iz ratne pobjede-nastanak dva dijela kontinenta razdvojenog jednom zemljom, Ukrajinom, u ratu”.

Nekadašnji njemački ministar inostranih poslova Fischer ujedno upozorava da podjele koje je svijetu nametnula vlast predsjednika SAD-a Trumpa zahtijevaju da i Evropa postane samosvojna svjetska snaga “uz nadnacionalnu političku volju”.

Vojna bezbjednost Evrope

Fischer, štaviše, predočava da “Trumpova vlada ne dovodi u pitanje samo vojnu bezbjednost Evrope, već također sumnja u njenu moć u svjetskoj trgovini, na kojoj počiva evropska privreda”.

On također podvlači da se EU mora osloboditi tehnološke zavisnosti od neevropskih velikih sila, “kao i zavisnosti od sirovina i rijetkih metala”.

Više od 200 evropskih kompanija, uključujući vrlo uspješnog proizvođača aviona Airbus, su upravo upozorili da će Evropa postati “tehnološka kolonija” ako ne krene u osvajanje vlastite visoke tehnologije, posebno vještačke inteligencije.

Njihov zaključak je da se mora okrenuti geslu “kupujte evropsko”, jer osamdeset posto numeričkih programa i usluga za profesionalne potrebe u Evropi se kupuju od američkih firmi, a to je 265 milijardi eura godišnje.

Fischer pomalo iznenađujuće ističe da Evropa mora prevazići nacionalne razlike i nadahnuti se “naslijeđem” bivšeg francuskog predsjednika Charlesa de Gola i zbog bezbjednosnih vojnih i ekonomskih prijetnji “postati degolistička, samosvojna…jer trećeg puta nema”.

“Evropi je potrebna snažna ideološka suština, da jedinstveno stoji iza slobode, ljudskih prava, solidarnosti i vladavine zakona… i samo tad će svijet vjerovati da smo prava svjetska sila”, kaže Fischer.

Proširivanje Unije

On podvlači i nužnost proširivanja EU na susjedne zemlje, produbljivanje evropske integracije, opipljivo pomaganje reformi u zemljama na putu u članstvo Unije.

I navodi da “ukoliko neke vlade EU koče dalje produbljivanje evropske integracije, one članice ‘koje to žele i mogu’ treba da osnaže međusobnu saradnju “.

A “EU također mora obnoviti narušenu vjerodostojnost u evropsku perspektivu kandidata za članstvo “, ukazuje on.

Borrell zaključuje da “u Evropi danas vladaju tri straha: od rata, gubljenja vlastite industrije i konkurentske sposobnosti, kao i okretanja ka krajnjoj političkoj desnici”.

Primjećuje da krajnja desnica također jako maše i plaši bojaznima od gubljenja identiteta zbog nekontrolisanog priliva doseljenika s drugih kontinenata.