Al Jazeera posjetila prvi propalestinski studentski kamp u Španiji

Valensija – Angela Torres, studentica Univerziteta Valensija u Španiji, nije mogla obuzdati suze dok je govorila o patnjama stanovnika Pojasa Gaze, koje trpe u ratu koji se protiv njih vodi već osmi mjesec zaredom. Krivi sebe jer nije mnogo znala o palestinskom pitanju u prošlosti, ali danas je bliže saznanju istine o onome što se tamo dešava.

Obuzdavajući suze, Torres je za Al Jazeeru rekla kako nije mislila da će dočekati vrijeme u kojem će neki narod biti izložen genocidu.

“Čuli smo za takve događaje u prošlosti, ali je čudno da im svjedočimo u ovom vijeku. Zbog toga smo primorani da organiziramo protestna okupljanja na univerzitetu kako bismo pokazali svoje neslaganje s tim. Više se bojim sadašnjosti nego budućnosti”.

Torres svakodnevno dolazi na mjesto okupljanja, koje traje više od dvije sedmice, u dvorištu Filozofskog fakulteta. Kaže da se i ona i njene kolege osjećaju tjeskobno kako ulaze u ispitni rok, ali za im to nije važno.

“U Gazi umiru ljudi, a to je važnije”, kako kaže.

Trajni efekt

Studenti koji demonstriraju postavili su transparent na kapiju svoga fakulteta, ističući na njemu četiri zahtjeva koja se trebaju ispuniti. Kao i na drugim univerzitetima na kojima je pokrenut pokret podrške Palestini u Americi i Evropi, i ovdje studenti pozivaju:

• Na prekidanje svih akademskih i finansijskih veza njihovog univerziteta sa izraelskim univerzitetima
• Ono što je najvažnije za studente koji protestuju jeste njihov zahtjev da uprava univerziteta prekine veze sa određenim kompanijama, bankama i institucijama koje imaju čvrste veze sa Izraelom
• Također, zahtijevaju da univerzitet jasno osudi tekući genocid kojem su izloženi stanovnici Pojasa Gaze
• Traže uspostavljanje novih odnosa s palestinskom stranom, posebno sa univerzitetima u Gazi koji su uništeni, a čiji su studenti lišeni bavljenja akademskim aktivnostima.

Mark Copier, jedan od studenata koji prisustvuje protestnom okupljanju ovih dana, kaže da će studenti tražiti ispunjenje ovih zahtjeva i ako se zaustavi izraelska agresija na Gazu.

Oni ne vjeruju privremenim obećanjima ili općim sloganima u kojima se jasno ne očituje stav univerziteta, pa kaže: “Ono što zaista želimo jeste da postignemo trajne rezultate, a ne privremene ili formalne.

Copier insistira na ostanku u kampu i ne ide kući koja je udaljena manje od kilometra od univerziteta, osim da se istušira ili presvuče, prolazeći između šatora studenata koji protestuju u pokušaju da koordinira aktivnosti kampa i obezbijedi sve što je potrebno demonstrantima u šatorima kojih do danas ima više od 30.

Jedna zajednica

Copier se prisjeća osjećaja u prvim danima protestnog okupljanja i kaže: “Tada sam osjetio da, konačno, činim korisnu stvar i nisam se zadovoljio praćenjem vijesti iz daljine”.

Kaže da danas, on i njegove kolege, osjećaju da su jedna zajednica sa jasnim zahtjevima te da ostvaruju svoje pravo da izraze neslaganje s genocidom u Gazi.

U razgovoru za Al Jazeeru Copier potvrđuje da ih tokom cijelog perioda protesta univerzitetska uprava nije uznemiravala niti je bilo sigurnosnih problema. Osjećaju se slobodnim na svom univerzitetu i trude se da ova okupljanja organiziraju na najbolji način. Raduje ih podrška koju dobijaju od onih koji se s njima solidarišu i onih koji sudjeluju u tim protestima, bilo od profesora univerziteta, članova lokalne zajednice, ili čak onih s kojima komuniciraju online u Gazi. Ali se istovremeno osjećaju frustriranim zbog administracije univerziteta, jer su studenti koji su protestirali u više navrata pozivali njegovu upravu da dođe u kamp kako bi čula zahtjeve prisutnih, no, od dekanata odgovora još nisu dobili.

Copier ovo komentira riječima: “Nemamo dovoljno vremena. Genocid se nastavlja, a studenti nastavljaju s protestima. Na terenu se još ništa nije promijenilo”.

Spomenuo je poznati engleski citat: “Mnogo malih ljudi, koji rade mnogo malih stvari, na malim mjestima, mogu promijeniti cijeli svijet”.

Kaže da to osjećaju u njihovim malim šatorima, iako je teško predvidjeti šta bi se moglo dogoditi u bliskoj budućnosti. Oni prate dešavanja sa studentima drugih univerziteta i stalno komuniciraju s njima.

Širenje protesta

Prisustvo u kampu nije ograničeno samo na studente tog univerziteta jer, s vremena na vrijeme, studenti s drugih univerziteta ili članovi lokalne zajednice, također, povremeno prisustvuju protestima, ali i pripadnici arapske zajednice općenito, palestinske posebno, želeći pobliže upoznati studente i učesnike s Palestinom, kroz aktivnosti u kojima učestvuju.

Sarah Jarbou, studentica s Politehničkog univerziteta koji se nalazi pored Univerziteta Valensija i njeni prijatelji učestvuju u manifestaciji crtanja kanom, što je jedna od aktivnosti koju provode studenti u kampu u nastojanju da upoznaju prisutne s Palestinskim nasljeđem ili informacijama o Palestini, bilo putem umjetničkih radionica ili ugošćavanja influencera i aktivista palestinske zajednice.

Sarah smatra da su akcije univerzitetskih studenata imale veliki utjecaj na univerzitete. Kaže da je okupljanje počelo na Univerzitetu Valensija, ali se sada širi na desetine drugih španskih univerziteta.

Na njenom univerzitetu su se u ponedjeljak navečer održali protesti na inicijativu studenata, slijedeći primjere drugih univerziteta u Americi i Evropi.