Ko je zapravo Bashar al-Assad

Bashar al-Assad je slučajno postao lider.

Njegov brat Basil, koji je poginuo u saobraćajnoj nesreći 1994. godine, trebao je biti nasljednik u  porodici Assad, koja vlada Sirijom više od 40 godina.

Bashar je bio nepripremljen da uđe u veliku političku sjenu svoga oca, jer je više godina proveo na studiju oftamologije u Londonu.

No, nakon bratove pogibije, vratio se kući, donoseći Siriji moderne nazore.

Otac ga je odgajao kao svog nasljednika, sa svim sirijskim zahtjevima.

Prvo vojni trening

Počeo je prvo s vojnim treningom, a onda je stajao pored oca kao mladi politički student.

Kada je Hafez al-Assad umro 2000. godine, Bashar je postao šef Ba’ath partije i predsjednik države u 34. godini života.

U godinama koje su prethodile “Arapskom proljeću”, viđen je kao potencijalni prijatelj Zapada.

Dok je podržavao palestinsku ideju, dozvoljavajući Hamasovom vođstvu u inostranstvu da se smjesti u Damask, mnogi su smatrali da je iskazao diplomatsku hrabrost, kao i nadgledanjem izraelsko-palestinskih razgovora u Turskoj.

Godina 2005. donijela je nevolje Assadu.

Ubistvo bivšeg libanskog premijera Rafiqa Haririja u Bejrutu odjeknulo je u regionu.

Lebanon i Haririjev sin upirali su prstom u Siriju.

Dok je Assad negirao umiješanost od samog početka, ubistvo je vodilo ka povlačenju sirijskih trupa iz Libana i povećanju sirijske izolacije.

Godine 2011, kako su arapski lideri od Egipta do Libije padali jedan po jedan, demonstranti su u mnogim dijelovima Sirije počeli potresati Assadovu vladu.

Vlada je zabranila rad većini međunarodnih novinara iz zemlje – ali, na kraju, medije koje je on imao pod kontrolom dugi niz godina pobijedili su mobilni telefoni i video sa YouTubea, što je aktivistima pomoglo organizirati otpor protiv Basharove vladavine, a snimci su prikazali prizore premlaćivanja, mučenja i ubistva koje su vršile njegove sigurnosne službe.

I članovi sigurnosnih službi kojih su se plašili Sirijci – okrenuli su se mahom protiv lidera, formirajući Slobodnu sirijsku armiju da se bori protiv njega.

S vremena na vrijeme – Assad bi bio pragmatičan – podizao je nadu da bi se Sirija mogla otvoriti svijetu – i svojim ljudima.

Pogrešna procjena

Ali, mladi zamjenik svog oca je načinio pogrešnu procjenu – odgovarajući na nemire govorima ispunjenim paranojom i strahom.

I nastavio je ubijati svoj narod, uprkos prijetnjama sankcijama Ujedinjenih naroda (UN) i molbama za mir iz Arapske lige (AL).

Sirijci su se nadali da će on biti drugačiji… čovjek s toliko obećanja.

Ali, na kraju, Assad je pao na istom problemu s kojim su se suočili svrgnuti arapski lideri: godinama se narod plašio njegove vlade… na kraju vlada se plašila naroda.

Izvor: Al Jazeera