Udruženje žrtava genocida: Oni koji lažu o opsadi Sarajeva spremni na novi zločin

Predsjednik Udruženja žrtava i svjedoka genocida Murat Tahirović reagirao je na konferenciju o opsadi Sarajeva, koja je pod nazivom “Da li je Sarajevo bilo opkoljen i blokiran grad?”, održana u Beogradu.

Na događaju, održanom u Medija centru Udruženja novinara Srbije, učesnici su ocijenili da je opsada Sarajeva “medijska i politička laž” i “propagandna mašinerija”.

„Oni koji lažu za opsadu Sarajeva i za Markale, oni koji lažu da se genocid u Srebrenici nije desio i da su se Bošnjaci sami ubijali, oni koji i danas kriju rušitelje banjalučkih džamija, i koji će vjerovatno (kada za to nastupi potreba) i za to optužiti Bošnjake, oni koji obmanjuju vlastiti narod da je entitet Republika Srpska država, spremni su na svaku moguću laž, prevaru, ali i novi mogući zločin”, navedeno je u reakciji Udruženja žrtava i svjedoka genocida.

“Zbog toga smatramo da državni organi Bosne i Hercegovine trebaju pokrenuti aktivnosti da se prekinu kontakti sa Republikom Srbijom dok ne prihvati presude i činjenice utvrđene presudama Međunarodnog krivičnog suda za bivšu Jugoslaviju i Međunarodnog suda pravde”.

Prihvatanje sudski utvrđenih činjenica

Iz Udruženja su također zatražili od EU-a i SAD-a da konačno preduzmu odlučne diplomatske i druge mjere sa ciljem zaštite međunarodnog pravnog poretka kojeg Republika Srbija ruši i ugrožava od devedesetih godina prošlog stoljeća.

Podsjetili su i na Rezoluciju Evropskog parlamenta iz 2018. godine, koji je naveo da “puna saradnja s Međunarodnim krivičnim tribunalom za bivšu Jugoslaviju i Mehanizmom koji ga je naslijedio također uključuje puno prihvatanje i primjenu njegovih presuda i odluka”. Prema Rezoluciji, priznavanje genocida u Srebrenici temeljni korak na putu Srbije ka pristupanju EU.

Rezolucija Evropskog parlamenta, usvojena je sa 503 glasa za, 85 protiv i 47 suzdržanih.

Beogradska konferencija

Konferencija “Da li je Sarajevo bilo opkoljen i blokiran grad?” održana je uz podršku Predstavništva bh. entiteta Republike Srpske u Srbiji, prenosi Radio Slobodna Evropa.

Glavni grad Bosne i Hercegovine je od 1992. do 1996. bio pod opsadom snaga Vojske Republike Srpske i Jugoslovenske narodne armije.

U tom periodu je, prema pravosnažnim presudama međunarodnog suda, lokalno stanovništvo bilo izloženo sistematskom i svakodnevnom teroru.

Učesnici konferencije pozvali su se, pak, na Izvještaj o stradanju Srba u Sarajevu iz 2021. godine, koji je finansirala Vlada Republike Srpske, a koji su osporili i kritikovali stručnjaci za tranzicionu pravdu.

Njihove teze, međutim, demantiraju presude Međunarodnog tribunala u Hagu i dokumenti Ujedinjenih naroda (UN).

Ko je osiguravao vodu?

Na konferenciji je, između ostalih, govorio Tomislav Kovač, bivši general-major policije Republike Srpske, za kojim je Interpol 2018. raspisao crvenu potjernicu na zahtjev Bosne i Hercegovine zbog optužbi za učešće u genocidu nad Bošnjacima u Srebrenici 1995. godine.

Kovač, koji živi u Srbiji, negira te optužbe. Tokom opsade Sarajeva bio je komandir policijske stanice u naselju Ilidža.

“Na Ilidži, iako smo svaki dan ginuli, mi smo njima osiguravali normalan dotok vode u Sarajevu. Na Ilidži je izvor rijeke Bosne. Tu su glavna izvorišta za Sarajevo. Mi smo to osiguravali cijelo vrijeme, davali im vodu, davali im struju, davali im plin i u tome svemu ratovali s njima i ginuli”, izjavio je Kovač na konferenciji.

Međutim, “Studija o ratu i opsadi Sarajeva” koju su objavili Ujedinjeni narodi, služeći se izvještajima međunarodnih medija iz grada pod opsadom, navodi da je “tokom opsade, uništavanje električnih, gasnih, telefonskih i vodovodnih objekata korišteno kao oružje protiv stanovnika grada”.

“Voda za piće u gradu zavisi od napajanja glavne crpne stanice. Dalekovodi su često prekidani zbog borbi ili od strane snaga koje koriste napad na komunalni sistem kao oružje protiv civila.

Opsadne snage su u nekoliko navrata isključivale glavni gradski vodovod i odbijale da dozvole radnim ekipama da poprave i dopune neophodne sisteme za prečišćavanje vode.

Isključenje vode dovelo je do dugih redova ispred izvora vode u gradu. Ovi dugi redovi su u nekoliko navrata privukli snajpersku i granatnu vatru od strane opsadnih snaga i rezultirali su smrću mnogih civila”, piše u ovom izvještaju.

UN navodi i da su civili bili izloženi snajperskoj vatri jer su bili primorani da nose kante napunjene vodom iz nekoliko preostalih izvora vode.

“Ove teške kante se često prenose kilometrima ručno ili se voze na biciklima, kolicima za bebe i kolicima za kupovinu”, navodi UN.

‘Vojska i Policija RS nisu napali Sarajevo’

Jedan od govornika bio je Simo Tuševljak, glavni inspektor MUP-a Republike Srpske za istrage ratnih zločina. Na konferenciji u Beogradu, rekao je, i da “nigdje pripadnici vojske ili policije Republike Srpske nisu napali Sarajevo”. “Mi smo samo branili ono što je naše, tamo gdje su živjele naše porodice”, tvrdi Tuševljak.

Presude Međunarodnog tribunala za ratne zločine na prostoru bivše Jugoslavije, ipak, govore da su se napadi na civile s položaja Vojske Republike Srpske odvijali neprestano i svugdje.

Tokom 1.425 dana, koliko je trajala opsada Sarajeva, ubijeno je gotovo 14.000 ljudi. Na grad je u prosjeku padalo 329 projektila dnevno. Na njihovoj meti bili su civilni, kulturni i vjerski objekti.

Među važnijim objektima koje su pretrpjele razaranje bile su zgrada Predsjedništva Republike BiH i Vjećnica, koja je 25. aprila 1992. godine izgorjela zajedno s dva miliona knjiga i 300 rukopisa neprocjenjive vrijednosti.

‘Medijske i političke laži’

Mlađan Cicović, šef Predstavništva Republike Srpske u Srbiji, naveo je u pozdravnom obraćanju kako je “istorijska obaveza ove generacije da razobliči i poništi sve medijske i političke laži koje su uspostavili predstavnici druge strane u ratu u BiH od 1992. do 1995. godine”.

Opsada Sarajeva bila je jedna od najdužih opsada u historiji modernog ratovanja i najduža je opsada jednog glavnog grada ikada. Počela je 5. aprila 1992. godine, a završila 29. februara 1996. godine, navodi RSE.

Za opsadu Sarajeva, pravosnažno, pred Međunarodnim krivičnim sudom za bivšu Jugoslaviju u Haagu je na doživotnu robiju osuđen Stanislav Galić, dok je 29 godina zatvora dobio Dragomir Milošević. Obojica su nekadašnji komandanti Sarajevsko-romanijskog korpusa Vojske Republike Srpske.

U presudama MKSJ-a utvrđeno je da su jedinice Sarajevsko-romanijskog korpusa VRS namjerno gađale civile sprovodeći kampanju terora s ciljem da izvrši pritisak na vlasti u Sarajevu.

Dio doživotnih presuda Radovanu Karadžiću, ratnom predsjedniku Republike Srpske, te Ratku Mladiću, ratnom komandantu VRS, odnosi se upravo na terorisanje civilnog stanovništva Sarajeva.