Davor Gjenero

Evrop­s­ka uni­ja se na Balka­nu mora vrati­ti politi­ci utemel­jenoj na vri­jed­nos­ti­ma, a ne bježati od prob­le­ma.

Hrvats­ka nema državne poli­tike pre­ma na­j­važni­joj sus­jed­noj državi, i to državne poli­tike koja bi bila vođe­na državn­im in­teres­i­ma.

Svatko tko bi iz BiH pris­tao na raz­gov­ore u fo­ru­mu što ga želi pokrenu­ti Dodik, sud­jelo­vao bi ujed­no u za­ti­ran­ju eu­rop­sko­ga i at­lantskog kon­tek­s­ta Bosne i Herce­govine.

Dok evrop­s­ka i at­lants­ka in­ter­ven­ci­ja sprečava­ju daljn­ju eroz­i­ju BiH, rus­ki kli­jen­ti, djelu­ju usklađeno, dak­le, i Vučić i Mi­lanović, i Dodik i Čović, zago­vara­ju povratak izvornom Day­tonu.

Iako for­mal­no gov­ori pro­tiv kon­cep­ta ‘Srp­skog sve­ta’, pred­sjed­nik Zo­ran Mi­lanović pro­movi­ra parn­jak tom pro­jek­tu, valj­da ‘Hrvats­ki svemir’.

Kad se držav­na vlast na ovakav način stavi u službu (para)crkvene or­ga­ni­zaci­je, onda je ri­ječ o klerikaliz­mu, ali kad to čini u in­tere­su druge države onda je ri­ječ o kvis­linškom djelo­van­ju.

Milo­rad Dodik Zo­rana Mi­lanovića nut­ka da sud­jelu­je u novoj agre­si­ji na BiH, jer on pro­tek­lih mjese­ci nije niti skri­vao da mu je pod­jela BiH pri­or­ite­tan poli­tič­ki cilj.

Poli­tič­ki ‘us­p­jeh preko noći’: samo kao posljed­i­ca razvi­jene poli­tičke kul­ture, par­tic­i­pa­tivne demokraci­je i us­tra­jnog vođen­ja do­brih javnih poli­ti­ka.

Već dugo se u odnosi­ma Za­gre­ba i Sara­je­va nije do­godi­lo neš­to tako sramot­no kao što je potez pred­sjed­ni­ka Hrvatske dok ci­jeli svi­jet tugu­je zbog na­jvećeg zloči­na u Evropi posli­je Dru­gog sv­jet­skog rata

Pon­ašan­je reži­ma Alek­san­dra Vučića pre­ma Crnoj Gori, nakon par­la­men­tarne re­zolu­ci­je koja os­uđu­je geno­cid u Sre­breni­ci, ali i zabran­ju­je ne­gi­ran­je, nar­avno, nije samo reak­ci­ja na od­luke par­la­men­ta.