Zašto je Bashar al-Assad još na vlasti
Sirijski predsjednik Bashar al-Assad preživio je sedam godina razarajućeg rata i intenzivnog međunarodnoh pritiska da odstupi.
Iako su subotnji zračni udari na postrojenja sirijske Vlade udar njegovim pokušajima da ujedini Siriju pod svojom vladavinom, malo ima navoda kako oni za cilj imaju okončanje njegovog predsjednikovanja.
Nakon brzih pobjeda pobunjenika u prvim godinama ustanka protiv njegove vladavine, postojala je realna mogućnost da će se pridružiti rastućoj listi svrgnutih arapskih vladara.
No, danas su pobunjenici u fazi povlačenja, nakon što su izgubili ključna uporišta u sirijskoj prijestolnici Damasku i u sjevernom gradu Halep.
Čak i visokopozicionirani zvaničnici iz država koji se protive njegovoj vladavini, kao što je britanski šef diplomatije Boris Johnson, kažu kako se Assad može nastaviti takmičiti za čelno mjesto Sirije.
Al Jazeera nudi neke od razloga njegove duge vladavine
1. Strana podrška
Ljeta 2012. godine su pobunjenici bili u zaletu. Eksplozija bombe u centru Damaska usmrtila je visoke sirijske zvaničnike među kojima je bio ministar odbrane države i Assadov zet Assef Shawkat.
Pobjeda pobunjenika kroz rat bila je blizu.
„Sirijska vojska samo što nije propala“, kazao je Al Jazeeri komandant Slobodne sirijske vojske Bashar al-Zoubi.
Tada je Iran došao sa intervencijom, dao obuku vojsci, iskusne komandante i pješadiju u obliku šiitskih milicija.
Iranski mediji su navodili kako je Teheran u Siriju poslao na desetke hiljada vojnika.
Paravojne Snage nacionalne odbrane, koje je obučavao Iran, na vrhuncu snage su imale 90.000 boraca i imaju velike zasluge za promjenu toka rata.
Za Iran, Assad je ključni saveznik i veoma bitan dio u njegovim regionalnim interesima.
No, dok je iranski doprinos došao većim dijelom kroz vojsku na terenu, vjerovatno su Rusi dali najveće pojačanje Assadu.
Septembra 2015. godine, Moskva je počela sa zračnim udarima na položaje sirijskih pobunjenika.
Njihova zračna kampanja pomogla je u istjeravanju sirijskih pobunjenika iz uporišta u Halepu i Istočnoj Ghouti.
2. Podjele pobunjenika
Assad je imao koristi od podjela među pobunjenicima, pošto se Slobodna sirijska vojska podijelila u rivalske frakcije, a tvrdolinijaške grupe su se počele boriti protiv vlasti.
Opozicione grupe u početku su pozdravile podršku oružane grupe Islamska država Irak i Levant (ISIL), ali su uskoro počele međusobne borbe što je oduzimalo resurse i borce iz kampanje protiv Assada.
ISIL je pobijedio u ključnim gradovima kao što je Raqqa i primorao opoziciju da napusti velike dijelove države.
Iako su neke pobunjeničke grupe preuzele dijelove teritorije od ISIL-a, teritoriju koju su nekad držali pobunjenici preuzeli su kurdski borci i režimske snage.
ISIL nije bio jedini trn za pobunjenike, danas postoji ogroman broj pobunjeničkih frakcija koje su podijeljene na regionalnoj, etničkoj, političkoj i vjerskoj dimenziji.
3. Međunarodni stav
Iako su zapadne i regionalne sile, poput Turske i Saudijske Arabije, bile glasne u protivljenju Assadu, nijedna od njih nije poduzela odlučnu akciju da ga ukloni.
Uprkos pozivima pobunjenika, SAD je izbjegao vojnu intervenciju poput one u Libiji koja je pomogla pobunjenicima da svrgnu dugogodišnjeg vladara Muammara Gaddafija.
Premda je oružje dolazilo pobunjeničkim grupama, lideri opozicije navode kako je to nedovoljno da se suprotstavi prijetnji zračnih snaga režima.
Američka odluka da ne isporuči oružje koje bi to moglo uraditi je donesena iz straha da bi moglo pasti u ruke grupa poput ISIL-a i kasnije korištenja protiv zapadnih država.
Dok se rat razvlačio, sve više zvaničnika na Zapadu je umanjivalo važnost uklanjanja Assada.
Marta 2017. američka ambasadorica u UN-u Nikki Haley rekla je kako uklanjanje Assada više nije glavni fokus američke politike.
Dva mjeseca ranije, američki ministar vanjskih poslova Boris Johnson je kazao kako Assad može ostati u sklopu mirovnog dogovora.
4. Unutrašnja podrška
Uprkos veoma raširenoj opoziciji njegovoj vladavini, Assad nastavlja zadržati značajne nivoe podrške u Siriji.
Takva podrška ide više od njegove vlastite alavitske zajednice i uključuje članove sunitske zajednice koji su imali finansijsku korist tokom njegove vladavine i imaju malo interesa da se mijenja status quo.
Izvor: Al Jazeera