Nema traga roditeljima stotina djece razdvojenih na južnoj granici SAD-a

Potraga za roditeljima koji su pri pokušaju ulaska u SAD iz Meksika razdvojeni od svoje djece u okviru politike “nulte tolerancije” administracije predsjednika Donalda Trumpa otežani su propustima američkih vlasti u vođenju evidencije migranata, nasiljem bandi u centralnoameričkim državama, ali i širenjem korona virusa, prenosi danas Radio slobodna Evropa (RSE) pisanje svjetskih medija.

Advokati koje je savezni sudija imenovao da identifikuju porodice migranata koje je odvojila administracija predsjednika Trampa rekli su da još nisu ušli u trag roditeljima 545 djece, dok je oko dvije trećine tih roditelja deportovano u Centralnu Ameriku bez djece, navodi NBC prema prijavi koju je u utorak, 21. oktobra, podnijela Američka unija za građanske slobode (ACLU), prenosi Beta.

Trumpova administracija uvela je 2018. politiku “nulte tolerancije” kojom su razdvajana djeca migranata od njihovih roditelja na južnoj granici SAD, ali je kasnije, ukazuje NBC, potvrdila da je razdvajanje porodica zapravo započela godinu dana ranije u okviru pilot programa.

Za razliku od 2.800 porodica koje su razdvojene pod politikom nulte tolerancije 2018. i koje su većinom bile u imigracionom pritvoru kada je takva politika okončana izvršnom uredbom, mnogi od više od 1.000 roditelja odvojenih od djece u okviru pilot programa već su bili deportovani prije nego što je federalni sudija u Kaliforniji naredio da budu pronađeni.

ACLU i druge organizacije koje je sud imenovao u “upravni odbor”, na osnovu podataka koje je osiguralo Ministarstvo unutrašnje sigurnosti, saznale su da je više od 1.000 porodica razdvojeno 2017. Među njima je odbor uspio da kontaktira roditelje više od 550 djece i vjeruje da će oko 25 njih možda moći da se vrate u SAD da se spoje sa svojom djecom.

ACLU i druge pro bono advokatske firme imale su zadatak da pronađu članove porodica razdvojenih tokom pilot programa, ukazuje NBC. “Od ključnog je značaja saznati što je više moguće ko je bio odgovoran za ovu užasnu praksu”, rekao je Lee Gelernt, zamenik direktora ACLU-ovog projekta Prava imigranata.

Djeca u kavezima

Hiljade porodica su razdvojene prema politici nulte tolerancije iz 2018. godine, sve dok Bijela kuća nije ustuknula usred negodovanja javnosti, ukazuje BBC.

Čim je najavljena migraciona politika nulte tolerancije, pojavile su se fotografije i audio snimci djece koja spavaju u kavezima i plaču za roditeljima, što je, kako navodi britanski javni servis, podstaklo kritike širom SAD i svijeta.

Na Trumpovu odluku da opozove takvu politiku nekoliko mjeseci kasnije, navodno su uticale slike djece u pritvorskim objektima.

Na ocjenu Gelernta da je Trumpova administracija odgovorna što su djeca i dalje odvojena od svojih roditelja, zamjenik portparola Bijele kuće Bryan Morgenstern osporio je tu tvrdnju, rekavši da su mnogi roditelji “odbili da uzmu nazad svoju decu”.

Portparol Ministarstva za unutrašnju sigurnost Chase Jennings rekao je ta je to ministarstvo “preduzelo sve korake da olakša ponovno spajanje tih porodica tamo gdje su roditelji željeli da dođe do takvog ujedinjenja”.

Nova otkrića o razdvajanju migrantskih porodica ističu trajni utjecaj politike koja je prvi put došla u fokus javnosti kada su se pojavili bolni prizori uplakane djece koja su na granici odvojena od roditelja i pritvorena stotinama ili hiljadama kilometara dalje, piše New York Times i ističe da su napori da se nađu roditelji otežani nizom propusta ili otežavajućih faktora.

Dokumenti pokazuju da je oko 60 djece bilo mlađe od pet godina kada su bili razdvojeni u okviru, kako ocjenjuje New York Times, “najkontroverznije imigracione politike Trumpove administracije”.

Potraga za roditeljima

Napori da se porodice opet spoje otežani su lošim vođenjem evidencije još u ljeto 2018, što je djelimično posljedica toga što je program razdvajanja prvo tajno uveden, ističe New York Times.

Pored toga, kompjuterski sistem graničnih vlasti nije ažuriran da se prilagodi razdvajanju porodica, pa su agenti često nehotice brisali identifikacione brojeve koji su mogli da se koriste za praćenje, dodaje list, navodeći i da je napor za nalaženje roditelja otežan vremenom koje je proteklo između puštanja djece iz saveznog pritvora i kada su istraživači dobrovoljci počeli da ih traže – do tada su se mnogi roditelji preselili ili se sakrili.

ACLU i drugi aktivisti kažu da su napori za pronalaženje razdvojenih ometeni ne samo nepotpunim vladinim izvještajima, već i uslovima na terenu u matičnim zemljama djece, uključujući nasilje bandi, zabačena sela i sada, pandemiju izazvanu korona virusom, piše Washington Post.

Usljed nepotpunih podataka, advokati su morali da se oslanjaju na mrežu boraca za ljudska prava i članova neprofitnih organizacija koji su pokušali fizički da prate porodice u Hondurasu, Gvatemali, El Salvadoru i Meksiku.

Često s pogrešno napisanim imenima ili starim brojevima telefona, advokati putuju u zabačena, planinska sela koja ponekad kontrolišu bande i u kojima su stanovnici često podozrivi prema strancima. I, kako navodi američki list, možda uopšte ne govore španski uobičajen za taj region, već majamskim jezikom mam.

I povrh svega toga, došao je korona virusa, ističe Washington Post. Zbog strogog policijskog časa i drugih mjera ograničenja u većem dijelu Centralne Amerike, aktivisti su bili prinuđeni da potpuno obustave svoj rad. S popuštanjem mjera posljednjih mjeseci, rad je nastavljen, ali je i dalje veoma izazovan – u Hondurasu, na primjer, ljudi mogu da izađu iz svojih kuća samo jednom sedmično.

Izvor: Agencije