Datum značajan u historiji američkih muslimana

Postoje neki datumi koji su zauvijek urezani u umove muslimana Amerikanaca – datumi koji žive više u sramoti ili jadu, označavajući trenutke besprimjernog žrtvovanja ili straha, anksioznosti i kolektivnog pripremanja za napad. Jedanaesti septembar i šesti novembar padaju na um, brojevi koji komemoriraju dva dana kada se sve promijenilo za muslimane Amerikance – teroristički napadi na New York i Washington i izbor čovjeka naranđaste kože koji je na talasu islamofobije ujahao u Bijelu kuću.

Sada šesti novembar ne samo da stoji odvojeno od ovih datuma, već se direktno suprotstavlja zlu i poteškoćama koje su oni usmjerili na osam miliona muslimana koji SAD nazivaju domom. Šestog novembra, dvije muslimanke Amerikanke zvanično su ušle u historiju. Ilhan Omar, Demokratkinja iz Minnesote, čvrsto je porazila svoju republikansku oponenticu da polaže pravo na mjesto u američkom Kongresu. Dvije države dalje na istok, Rashida Tlaib pobijedila je dva učesnika u mičigenskom 13. kongresnom distriktu da polaže pravo na mjesto u Washingtonu.

Historijske pobjede

Dvije muslimanke idu u američki Kongres, mjesto čiji dio nikada nisu bile. A nakon njihovih historijskih pobjeda, kolektivna molitva „Molim se da ne bude musliman“ koja uslijedi nakon svakog terorističkog napada zamijenjena je sa „Ja sam ponosan što sam musliman“, koju izgovaraju muslimani širom svijeta.

Dvije muslimanke Amerikanke, jedna kćerka palestinskog izbjeglice, druga i sama izbjeglica, ušle su u historiju postavši prve muslimanke Amerikanke zastupnice u Kongresu u američkoj historiji. Njihov transformativni poduhvat nije mogao doći u bolji čas, koji se podudario sa trenutkom kada islamofobija nikada nije bila intenzivnija u Washingtonu, a kolektivni moral muslimana Amerikanaca u očajničkoj potrebi za daškom nade.

Njihove priče su jednako duboke, i direktni udarac bijeloj supremacističkoj viziji koju su naprijed pozicionirali Trump i legija kandidata koji ga slijede. Tlaib je odrasla u jugozapadnom Detroitu, pretežno latino i crnoj zajednici sa ponekom arapskom porodicom, kao što je njena, koja je prigrlila radničku kulturu grada.

Omar je pronašla sigurno utočište od građanskog rata u svojoj državi kao izbjeglica iz Kenije, koja se u konačnici skrasila u Minneapolisu, Minnesoti 1995, koja je postala najmnogoljudnija i uspješna somalijska zajednici u SAD-u.

Od Bliskog istoka do Srednjeg zapada i od Afričkog roga do „malog Mogadishua“, Tlaib i Omar su odrasle u gradovima koji istovremeno predstavljaju američko središte i muslimansku Ameriku. Tlaibin Detroit je naširoko poznat kao arapska i muslimanska američka prijestolnica, a gradovi kao što su Dearborn i Hamtramck hvale se munarama na svojim horizontima i uspostavljenim imigrantskim muslimanskim zajednicama na terenu. Omarin Minneapolis je živa i žarka balada muslimanskog života, bogata somalijskim sestrama i braćom koji rade na aerodromu, nizom ekskluzivnih somalijskih tržnih centara pored američkih tržnih centara, i rutinskih rizika nadziranja FBI-ja koji se spajaju sa rutinom svakodnevnog života.

Zajednice koje su američke i muslimanske

Šesti novembar je postao značajan datum zbog tog ko su Tlaib i Omar, a ne zbog tog šta su postale sa svojim pobjedama. One su obje arhetipovi zajednica od kojih potječu, i suštinski arapski i muslimanski, i somalijski i muslimanski narativi sastavni dio priča o Detroitu i Gradovima blizancima. Nekoliko sekundi nakon što je objavila pobjedu u žestokom prvom krugu, Tlaibina majka ju je zaogrnula palestinskom zastavom dok je ona zahvaljivala nani i dedi na Zapadnoj obali, okružena raznovrsnim morem pristalica, uključujući i mene, na sjeverozapadnoj strani Detroita.

Tlaib je, odjednom bila bez ustručavanja Palestinka i muslimanka, sjedinjena sa detroitskim porivom koji ju je motivisao da pokuca na hiljade vrata tražeći podršku tokom kampanje i u konačnici sruše zid u Washingtonu, što ju je učinilo prvom palestinskom i muslimanskom kongreskinjom u američkoj historiji.

Omar, prva somalijska kongreskinja u državi u kojom živi otprlike 100 000 njenih sunarodnjaka i sunarodnjakinja ustrajala je na ledenom, ksenofobnom i besprimjernom terenu da se pridruži Tlaib. „Idemo svi u Washington!“, uzviknula je, okružena zajednicom somalijskih imigranata, koji su putovali istim putem kao i ona, i njihovom djecom koja su sada inspirisana da slijede njen primjer.

Omar, progresivna pristalica „zdravstvene njege jednog platiše, oštrijih restrikcija na oružje i širih imigracionih politika“ harmonizira liberalni otklon svog grada sa aspiracijama svoje somalijske muslimanske baze. I kao i Tlaib, ona je bila u stanju formirati različitu koaliciju pristalica koja je uključivala sve, od bijelih studenata koledža do LGBTQ zajednice, od konzervativnih muslimana do aktivista pokreta Životi crnaca su važni.

Dok će im vjerski identiteti privući medije i hvalu i pozvati sukob i fanatizam, njihov sadržaj i ono što simboliziraju je ono što ih izdvaja. U eri u kojoj je identitet sravnjen i strgnut sa cijele anatomije priče, Tlaibina i Omarina vjera će monopolizirati naslove. Ali vjera koje su njihove zajednice imale u njih, i njihova ukorijenjena ljubav za zajednicu i jasni progresivni planovi su ih doveli do Washingtona i do historijskih udžbenika.

Ovo je velikim dijelom razlog zbog kojeg će šesti novembar zauvijek biti značajan datum za muslimane Amerikance, danas i kasnije. Pionirske pobjede Tlaib i Omar pomažu da se vrati nešto nade izgubljene sa izborom Trumpa devetog novembra, i sedamnaest godina nakon jedanaestog septembra, i smanjuju tamu koja i dalje stoji nad Detroitom, Minneapolisom i muslimanskim zajednicama izvan i između njih.

Stavovi izraženi u ovom tekstu autorovi su i ne odražavaju nužno uredničku politiku Al Jazeere.

Izvor: Al Jazeera