U sredu, 29. maja, navršava se 28 godina od neponovljivog uspeha fudbalera Crvene zvezde – osvajanja titule prvaka Evrope. Igrom slučaja, i tog 29. maja 1991. godine u italijanskoj luci Bari bila je sreda.
Nažalost, sve te bezmalo tri decenije od srede u Bariju do ovogodišnje srede u razrušenom Beogradu, koji liči na Bejrut, bile su i za Zvezdu i, što je još tragičnije, za građane Srbije, u bukvalnom smislu, izgubljene godine, ili, što bi Borislav Pekić rekao, godine koje su pojeli skakavci.
Svašta smo u tih 28 godina doživeli i preživeli. Od nekoliko izgubljenih ratova, koje je u naše ime, ne pitajući nikoga, vodio najveći politički zločinac savremene Srbije Slobodan Milošević, preko najveće inflacije u istoriji savremenog čovečanstva i međunarodne izolacije, sankcija, kao posledice te sumanute ratne politike.
Konačno, doživeli smo da nas Milošević uvede u rat sa celim svetom, da budemo jedina zemlja u Evropi koja je bombardovana posle Drugog svetskog rata i da zbog toga izgubimo deo teritorije, odnosno Kosovo.
Tragedija cijele jedne nacije
Celu tu tragediju jedne nacije, kao i sve što je tome prethodilo, opisao sam u knjizi Nebo se otvorilo… TV reporter kao svedok vremena. Knjiga je, zapravo, pre svega, priča o posleratnim rok i pop generacijama kojima pripadam i koje su dozvolile da srpski lažni i turbo-folk političari, zbog vlastoljublja i srebroljublja – dakako, uz stanovitu pomoć Hrvata Franje Tuđmana – ratovima razbiju multietničko društvo i državu Jugoslaviju.
To je i priča o profesionalnim Srbima, koji izazivaju ratove za teritorije, posle kojih Srbi na njima padaju ispod nivoa nacionalnih manjina i u kojima ne ginu te takozvane patriote, bolje reći ratni profiteri, već obični ljudi i njihova deca.
U tom smislu knjiga je politički triler o ljudima koji su Srbiju pretvorili u “kupleraj republiku”. Opisao sam svoje susrete i viđenja sa postkomunističkim liderima: Slobodanom Miloševićem, Vojislavom Koštunicom, Zoranom Đinđićem, Borisom Tadićem i Aleksandrom Vučićem. Sa izuzetkom Đinđića, koga su ubili 2003. godine, svi su oni manje ili više bili nacionalisti i svi u totalnom raskoraku sa savremenim svetom.
Tu je i priča o tome kada je, kako i zašto počeo moj progon sa Radio-televizije Srbije. Tadašnji direktor Milorad Vučelić me je oterao na prinudni odmor, a glavni urednik Aleksandar Tijanić otpustio kao “neuspešnog u poslu”, odnosno tehnološki višak.
‘Crveno-beli’ u raljama Arkana
U knjizi je potanko opisan donkihotovski pokušaj Filipa Ceptera da se suprostavi “Službi”, kako kolokvijalnim jezikom nazivamo sve te naše tajne policije. U srpskom slučaju to je moderna “Crna ruka”, koja, zarad svojih privilegija i vlasti, bez milosti razara društvo i uništava pravnu državu.
Olimpijski komitet Srbije, koji je 1910. godine osnovao divizijski general Svetomir Đukić, od završetka Drugog svetskog rata je u raljama “Službe”, koja je na mesto predsednika Olimpijskog komiteta postavila Ivana Ćurkovića, “sportskog Vojislava Šešelja”.
Knjiga je priča o ideolozima mržnje u fudbalu, koji su razarali rivalstvo (navodno njihovog) Partizana i (navodno naše) Crvene zvezde, kumstvo Rajka Mitića i Stjepana Bobeka te prijateljstvo Dragoslava Šekularca i Zorana Miladinovića.
Priča i o tome kako su i zašto “crveno-beli” naslednici “Doktora” Ace Obradovića u svemu nadmašili “Partizanove bebe” Ilješa Špica i Florijana Matekala… Kako su “Delije” Željka Ražnatovića Arkana ostvarile želju svog paravojnog komandanta da posle šampionskog slavlja u Bariju uzme Zvezdu “pod svoje”.
‘Pobijedili’ smo cijeli svijet
To je i saga o Fudbalskom savezu – od Miljana Miljanića, predsednika Udruženja trenera Evrope, preko Tomislava Karadžića, privrednog menadžera godine u bivšoj SFRJ, do Slaviše Kokeze, bivšeg telohranitelja Aleksandra Vučića.
Tu su i sve Novakove lekcije, počevši od 2003. godine, kada su otac Srđan i tada šesnaestogodišnji sin Novak Đoković u mojoj Sportskoj galaksiji najavili da će se vrlo brzo vinuti u svetsku tenisku galaksiju, što se i obistinilo.
Knjiga Nebo se otvorilo… opisuje sličnosti i razlike između beogradske i zagrebačke škole fudbala te sportskog TV repoterstva. Knjiga je, zapravo, pokušaj da ispričam priču o mojim zagađenim snovima, iako smo “pobedili” Hrvate, Bošnjake, Albance, i sve ostale – NATO pakt i celo čovečanstvo.
Stavovi izraženi u ovom tekstu autorovi su i ne odražavaju nužno uredničku politiku Al Jazeere.
Izvor: Al Jazeera